Tsja... en dan ben je op dat moment dat je beseft, ik wil niet dat mijn leven zo verder gaat, ik wil dat er wat veranderd! En nu.... hulp van heel veel lieve mensen, maar je moet het zelf doen... je kunt niet uitleggen wat er allemaal in je hoofd om gaat, je lichaam is onrustig. Ik omschreef het en omschrijf het nog steeds als de trein die continu door reed, ik stapte af en toe uit maar, toen …. stond de trein ineens stil. Maar hoe verander je dan, jezelf... hoe kom ik van die onrust af en dat nadenken?
Dat kost tijd, veel tijd, om je lichaam rust te geven, te ontdekken wat er allemaal op de bult is gekomen de afgelopen jaren, hoe je echt in elkaar zit.... Waar moet ik beginnen.. wie helpt me en begrijpt me...
Stap 1 is weer leren voelen tot hoe ver kan ik gaan - hoeveel energie heb ik - wat voel ik - waarom ben ik boos of gefrustreerd - schrijven heeft mij enorm geholpen toen niet maar later pas, dan kon ik zien dat er verandering was ontstaan doordat er langzaam maar zeker steeds meer ruimte kwam voor mezelf, in plaats van het zorgen voor anderen, ik kon dat gewoon even niet meer doen.....
Kwetsbaar opstellen - kost tijd - en je zelf laten zien zoals je bent begint met het accepteren van jezelf en anderen om je heen. Waardering voor wat je doet en wie je bent. Dankbaarheid voor je leven en wat je hebt opgebouwd. Nee je wereld vergaat niet als je thuis komt te zitten - er ontstaat een hele mooie nieuwe wereld... echt waar.... vertrouwen opbouwen in je eigen kracht. Mijn verhaal kun je lezen op mijn website. Ja ik schaamde me daar in het begin voor maar nu is het mijn kracht waardoor ik anderen kan helpen weer zichzelf te worden. Tijdens een sessie laat ik je weer bewust worden en help ik je veranderen.